de allereerste dag

op dinsdag om kwart voor 9 savonds kwam dan toch het zware moment: doei zeggen! het was niet leuk, maar het moest er eens van komen.
Met een klein half uur vertraging vlogen we voor de eerste keer de lucht in. na een uurtje kwam er een verrassend sappig bakje met wat 'beef' naar ons toe, met een blikje cola. netjes op tijd kwamen we aan in Cassablanca. Daar moesten we door een snelle tassencheck en toen een half uurtje wachten totdat de gate open ging. Ook hier kregen we weer wat te eten. van de vlucht van 3,5 uur heb ik ongeveer 2 uurtjes kunnen slapen. Toen werd de landing ingezet, we waren er bijna. het was hier toen lokaal 5 uur smorgens. bij de gate stonden netjes 2 mensen op ons te wachten. tot nu toe(ja tot nu toe) was alles goed gegaan. dit kon natuurlijk niet goed blijven gaan. ik stop mijn pinpas in de geldautomaat, en terwijl we even bedenken hoeveel ik nu op moet nemen tikken langzaam kostbare seconden weg. en als ik weer op het scherm kijk staat er dat mn pinpas is ingeslikt. gelukkig gaat de bank al om half 9 open en hoeven we maar 3 uur te wachten. Het leek ons op dat moment handiger om eerst naar onze kamer te gaan, spullen te droppen en dan achter mn pinpas aan te gaan. na een goede 1,5 uur rijden door het helse verkeer in Ghana (en ik maar denken dat ik hier wel een auto zou kunnen huren, no way) zijn we op bestemming: het Ortopedisch Trainings Centrum. onderweg hadden we te horen gekregen dat het KATHOLIEKE guesthouse onze kamers heeft weggegeven aan een paar Priesters, maar we konden wel terecht bij een vrouwtje een stukje heuvel op. we hadden weinig keus en reden daar heen. een stukje heuvelop werd een half uur met de auto. Voor ons gevoel hadden we geen keus en besloten om onze koffers maar neer te zetten in een klein cel-achtig kamertje met 2 bedden en een stereo. toen we terugkwamen hebben we na wat overleg besloten dat een half uur met de auto toch echt te ver weg is en na wat geschuif met kamers kwam er toch een klein kamertje vrij op het terrein van het OTC. Hier waren wij heeeel erg blij mee, want we zagen de cel op de heuvel niet echt zitten.
Na een kleine rondleiding was het tijd voor een retourtje Accra(naar het vliegveld dus) om mijn pinpas op te halen. dit hebben we gedaan en om een uurtje of 5 waren we dan eindelijk weer op het OTC. en het voelde om 10 uur smorgens al aan als 3 uur 's middags, dus het was echt een hele hele hele hele lange dag. maar toen vond de gastvrouw, een amerikaans non, erg attent en aardig, dat we daar echt niet met z'n 2e konden slapen. na nog wat gebel en geschuif kwam er ineens een bungalow vrij, met 2 slaapkamers, een woonkamer met 2 stoelen bank en eettafel, koelkast, keukentje en eigen wc en douche.
dus hier zit ik dan nu, in Ghana, in een eigen bungalow waar we als het goed is iig 3 weken zitten. waar het ontbijt smorgens en avondeten smiddags voor de deur wordt gezet.

het was een dag waar we overal heengetrokken werden vanalles geregeld moest worden en dat op 2 uur slaap. een lekkere eerste dag kun je 't niet noemen, maar hij is dan toch voorbij!

morgen een eerste soort van werkdag, die om 7:30 begint, en dan stiekem al een beetje uitkijken naar het eerste weekend!